Leczenie autyzmu w komorze hiperbarycznej

Badania nad układem nerwowym i sposobami przywracania jego właściwego funkcjonowania doprowadziły zachodnich naukowców do wniosku, że znaczącym czynnikiem - także w terapii autyzmu - może być zapewnienie komórkom mózgowym odpowiedniego poziomu dotlenienia przy wykorzystaniu komory hiperbarycznej.

Tlenoterapia hiperbaryczna wyraźnie wpływa na poprawę stanu dzieci z autyzmem:

• lepszy kontakt wzrokowy, usprawnienie funkcjonowania
• społecznego i rozumienia języka.

W badaniu sponsorowanym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Hyperbarics , 18 dzieci z autyzmem wykazało znaczącą poprawę po terapii hiperbarycznej.

Amerykańscy lekarze z dumą relacjonują efekty tego rodzaju zabiegów, podkreślając wyraźnie zauważalną poprawę stanu dzieci z autyzmem, lepszy kontakt wzrokowy, usprawnienie funkcjonowania społecznego i rozumienia języka. Liczne badania kliniczne, prowadzone nie tylko w Stanach Zjednoczonych na temat wpływu terapii hiperbarycznej na dzieci ze zdiagnozowanym autyzmem, jednoznacznie stwierdzają poprawę stanu zdrowia pacjentów. Terapia tlenowa w komorze hiperbarycznej poprawia interakcję społeczną, zdolności sensoryczne i kognitywne oraz kontakt wzrokowy u dzieci autystycznych - informują naukowcy z International Child Development Resource Centre na Florydzie, których wyniki badań publikuje pismo "BMC Pediatrics". Przebadali oni reakcje 62 autystycznych dzieci w wieku od 2 do 7 lat. Badacze podzielili dzieci na dwie grupy. U pierwszej z nich zastosowano terapię tlenową, a u drugiej badano efekt "placebo". Okazało się, że reakcje 80 proc. dzieci, które korzystały z terapii tlenem hiperbarycznym przez 40 godzin w miesiącu uległy znacznej poprawie, w porównaniu z 38 proc. dzieci z grupy kontrolnej. "Z pewnością nie możemy mówić o leku na autyzm, ale na pewno o znacznej poprawie jakości życia" - mówi dr Dan Rossignol autor badań.

Przykłady dzieci z autyzmem leczonych w komorze hiperbarycznej możemy znaleźć w szeregu badań, między innymi w artykułach dr. Dana Rosssignola i jego żony Lanier, którzy potwierdzają ogromny wpływ zastosowania komory hiperbarycznej w poprawie zdrowia ich synów z autyzmem (Medical Hypothesis and BioMed Central Pediatrics).

Inne przykłady znacznej poprawy w wyniku leczenia tlenem w komorze hiperbarycznej potwierdza dr Paul G. Harch w książce „The Oxygen Revolution”. Jednym z dzieci leczonych w komorze hiperbarycznej jest Brian którego relacje z rówieśnikami znacznie się poprawiły, jego mowa jest płynna i zrozumiała.

Także zdaniem dr Jamesa Neubrandera, który od połowy lat 90. opiekował się ponad 5 000 dzieci z autyzmem i poświęcił na pracę terapeutyczną ze swoimi pacjentami ponad 75 000 godzin, tlenoterapia hiperbaryczna jest jednym z najcenniejszych narzędzi w leczeniu tego schorzenia.

Aż 80% rodziców jego małych pacjentów zauważyło pozytywne zmiany u swoich pociech i potwierdziło, że terapia HBOT rzeczywiście przynosi efekty.

Skuteczność stosowania komory hiperbarycznej w leczeniu autyzmu potwierdza również Dr Macari z Carmel Clinic „dysponujemy wieloma wynikami badań dzieci autystycznych, które dowodzą znacznej poprawy funkcjonowania mózgu po zastosowaniu tlenoterapii hiperbarycznej”

Dzieje się to dlatego, że następuje dotlenienie mózgu i poprawa jego ukrwienia, usprawnienie procesu eliminacji z komórek, tkanek i narządów szkodliwych toksyn, zmniejszenie stanu zapalnego i prozapalnych substancji biochemicznych, ośmiokrotne zwiększa się ilość komórek macierzystych, następuje redukcja stresu oksydacyjnego, pobudza się produkcja i wykorzystanie serotoniny.

Podsumowując, badania naukowe sprawdzające zastosowanie terapii tlenem w komorze hiperbarycznej u pacjentów z autyzmem potwierdzają:

• poprawę umiejętności komunikowania się (zwiększenie zasobu słownictwa, budowanie dłuższych zdań, częstsze zadawanie pytań), większą aktywność i zaangażowanie,
• zmniejszenie lękliwości i objawów frustracji, lepszy kontakt wzrokowy (zdolność do patrzenia w oczy podczas udzielania odpowiedzi, utrzymywanie dłuższego kontaktu wzrokowego, umiejętność właściwej interpretacji ekspresji twarzy), nowy poziom
• rozumienia związków przyczynowo-skutkowych (rozumienie nowych pojęć, świadomość konsekwencji), lepsze radzenie sobie z rozwiązywaniem problemów (dużo dokładniej i w krótszym czasie), poprawę w zakresie rozumienia języka (większą dociekliwość,
• inicjowanie nowych zadań, badanie nowych możliwości), wzrost apetytu (skłonność do próbowania nowych pokarmów, przybieranie na wadze),
• lepsze funkcjonowanie jelit.